Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

1912 - 2012: 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Η Θεσσαλονίκη, όπως και η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, δεν ελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Έπρεπε να περιμένει περίπου 90 χρόνια.
Το 1912 η Ελλάδα, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Σερβία βρίσκονταν σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (Τουρκία). Οι τέσσερις σύμμαχοι συνέτριψαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αποτέλεσμα την νίκης αυτής ήταν η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τον ελληνικό στρατό με αρχηγό τον πρίγκιπα Κωνσταντίνο.
Η Θεσσαλονίκη πέρασε μετά από πολλόυς αιώνες σκλαβιας ξανά σε ελληνικά χέρια στις 26 Οκτωβρίου 1912, ανήμερα της γιορτής του προστάτη της αγίου, του Αγίου Δημητρίου.

Ο Τούρκος διοικητής της Θεσσαλονίκης, Ταξίν πασάς, παραδίδει την πόλη στον Κωνσταντίνο.

Ο βασιλιάς Γεώργιος παρελαύνει στην ελεύθερη Θεσσαλονίκη


Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Αρχαϊκή αρχιτεκτονική

Στην αρχαϊκή Ελλάδα χτίστηκαν λαμπρά κτίρια, κυρίως ναοί. Υπήρχαν δύο βασικοί ρυθμοί για την ανέγερση των ναών. Ο δωρικός και ο ιωνικός. Οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως στους κίονες.
Αριστερά:   κίονας δωρικού ρυθμού. 




Δεξιά: κίονας  ιωνικού ρυθμου.


 α) Βάση
Ο δωρικός κίονας στηρίζεται απ' ευθείας στο επίπεδο (κρηπίδα), ενώ ο ιωνικός κίονας έχει μια πρόσθετη βάση που ονομάζεται σπείρα.

β) Κιονόκρανο
Το δωρικό κιονόκρανο είναι πιο απλό. Είναι λαξευμένο σε ενιαίο λίθο μαζί με τον κίονα.
Το ιωνικό κιονόκρανο έχει δύο έλικες και μια τετράγωνη πλάκα.


γ) Κίονας
Ο δωρικός κίονας στενεύει προς την κορυφή. Ο ιωνικός είναι λεπτότερος κι έχει περισσότερες αυλκιές.

Ναός Αθηνάς Αφαίας  (δωρικός ρυθμός)


Ναός Απτέρου Νίκης (ιωνικός ρυθμός)
 


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Ένας νερουλάς - ολυμπιονίκης

Ο Σπύρος Λούης, ο πρώτος Έλληνας ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας (1896) στο αγώνισμα του Μαραθώνιου δρόμου, ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια και για να επιβιώσει ασκούσε το επάγγλεμα του νερουλά.
Μάλιστα μετά από το θρίαμβό του ο βασιλιάς τον ρώτησε τι θα ήθελε για αμοιβή κι αυτός απάντησε:
« Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει να κουβαλάω το νερό. »!!!

Παλιά επαγγέλματα

Οι άνθρωποι ασκούν επαγγέλματα ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν σε κάθε εποχή και κάθε περιοχή. Έτσι όταν εκλείψει ή μειωθεί κάποια ανάγκη, τότε μοιραία το αντίστοιχο επάγγελμα οδηγείται σε μαρασμό ή εξαφάνιση.

Γανωτής

Γαλατάς

Εφημεριδοπώλης

Καλαθάς

Λούστρος

Παγοπώλης

Παγωτατζής

Πεταλωτής
Νερουλάς

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Τα ελληνόφωνα χωρια της Κάτω Ιταλίας


Στον ιταλικό νότο, στην περιοχή της Απουλίας και της Καλαβρίας, βρίσκεται μια Ελλάδα ξεχασμένη, με την πιο γλυκιά, την πιο τραγουδιστή ελληνική γλώσσα που μιλήθηκε ποτέ, τα Griko
Διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις έχουν κατά καιρούς εκφραστεί για τους ελληνόφωνους πληθυσμούς της Κάτω Ιταλίας, κυρίως λόγω της έλλειψης ιστορικών στοιχείων. Ο γνωστός γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκης εντόπισε κοινα γλωσσολογικά στοιχεία ανάμεσα στη δωρική διάλεκτο και σα Γκρεκάνικα, και κατέληξε στο συμπέρασμα της γλωσσικής συνέχειας από την εποχή του β’ ελληνικού αποικισμού τον 8ο αιώνα π. Χ.
Συγκεκριμένα τα ελληνόφωνα χαριά της Απουλίας βρίσκονται νότια της πόλης Λέτσε και είναι τα εξής: η Καλημέρα, το Μαρτάνο, το Καστρινιάνο ντε Γκρέτσι, το Μαρτινιάνο, το Τζολίνι, το Σολέτο, η Στερνάτια, και το Μελπινιάνο.
Τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας βρίσκονται βορειοδυτικά του Ρέτσιο, μια από τις φτωχότερες περιοχές της Ευρώπης. Τα χωριά αυτά είναι: η Αμυγδαλέα, το Γκαλλιτσιάνο, η Μπόβα, το Ροκαφόρτε ντελ Γκρέκο, το Πεντιτάτιλο και το Ροχούντι.
Ιδιαίτερα γνωστά είναι τα χωριά για τη μουσική τους παράδοση.

Κεχαγιά Αλέινα Δ3
Καληνύφτα